jueves, 25 de agosto de 2011

Oxígen


Si que he aprendido algo en este viaje, en realidad, a pesar de no haber sido para nada lo que me esperaba. No eres el centro de mi mundo, a pesar de acercarte bastante. Iba a ser mi viaje de superación personal y de eso ha servido; he establecido prioridades, y una de ellas es la de curarme y hacerme mayor de verdad. Y eso lo tengo claro y ahora es cuando por fin me veo la fuerza. Por encima de ti va esto. Aunque seas lo único capaz de distraerme de ello... tu haces que desaparezca sin más el problema, y lo importante es erradicarlo para que no reaparezca jamás. 

Y contigo...no sé que voy a hacer. Opción a) semana de inmunidad y en cuanto acabe te las devuelvo todas y cada una con la rabia acumulada de un verano entero de frustración y empiezo a marearte yo a ti (si lo consigo). Opción b) hasta el 21 de septiembre soy gilipollas y el 21 tiro el anillo al mar. Y con él a ti.
Soy una estúpida que te sigue queriendo a pesar de que no te aclares. Te sigo queriendo a pesar de que no paras de hundirme el cuchillo en el pecho. Sigo sin poder desprenderme a pesar de estarme desangrando. Me he convertido en una drogadicta; me estás destrozando la vida y en cambio yo seguiría matando por ti aunque sea a pequeñísimas dosis. Sabes perfectamente lo que pienso yo. Tienes claro lo que siento. ¿Y yo? Yo me pierdo y no te encuentro.

Persegueixo els nostres somnis i a tu t'és indiferent.
I reboto, i no et trobo a prop. I reboto, i no et trobo enlloc.
Jo no et puc ensenyar els colors del mar, al teu davant tens la porta oberta.
Vull una altra nit per poder dir tot el que sento.
Dilluns no existeixes, dimarts despertes i estem junts fins a dimecres, dijous veus la llum, ja ve divendres, de festa, dissabte i diumenge

K.

No hay comentarios:

Publicar un comentario