miércoles, 31 de agosto de 2011

Snow


Dije que nunca más. Puede que tengas razón. Nos ha quedado pendiente esta última conversación. Pero sigo teniendo claro que ahora no puedo ayudarte si eso comporta hacerme más daño a mi misma. Así que lo aclararemos todo. Y luego a mirar hacia delante.

Es 1. 4 meses y 20 días. ¿Nos vamos a poner en serio o qué?

K.

It ends tonight


Eres una niña pequeña y asustada. Sé que en el fondo sigues siendo la misma chica de quién me enamoré, la pequeña que me miraba con la ilusión en la cara, la que se esforzaba y tenía de verdad 14 años. Se te ha ido de las manos lo de ir de "guai". Y me gustaría ayudarte, pero no puedo hacerlo. Vas a tener que conformarte con míster piruleta, porque ahora mismo yo ya estoy fuera. Y hasta que no me desenamora de ti no voy a volver como amiga.
Ayer fui al puerto a tirar el anillo. Y ante de que se hundiera puse en orden las cosas. Ya está. Fuera. Voy a olvidarte, porque me has hecho ya bastante daño. No me importa que me quieras si no puedo notarlo y, por consecuente, no puedo creerlo. No voy a besarte más. Si quieres algo te lo vas a tener que currar. Y ahora mismo creo que lo que necesito es alejarme de ti, por lo que desaparece. Desaparece de mi vida un tiempo, porque ahora estoy rota y es mi tiempo de recomponerme.
No dueles. Desde que vi que no eras superior y que tenía el poder de desprenderme de ti no dueles. Pero eso no quita que lleves un verano entera dándome golpes y que lo que ahora tengo en el pecho sea una masa de carne picada sangrienta. Así que ahora me toca retirarme, alejarme de ti, curarme las heridas y volver a enamorarme, si hace falta, aunque no tengo muchas ganas después de la experiencia de este verano. Y el día que lo supere volveré para ayudarte a volver a ser tu. Pero no ahora. Ahora lejos. Dónde yo no pueda verte. Dónde no puedas hacerme daño.

Y a partir de ahora.... puedo centrarme, por fin, en mi.

When darkness turns to light it ends tonight

K.

martes, 30 de agosto de 2011

More than words


Gracias por las 5 horas de anoche. Gracias por haber aguantado algo que no tenías porque aguantar, y sobretodo por haberme ayudado a pensar. Esta noche has conseguido que yo misma sea capaz de ver de verdad lo que todos llevan diciéndome desde hace tiempo. Esta noche he podido ser sincera y llegar a decir cosas que no se cuanto hace que pienso, pero que no sé si me atrevería a decir en voz alta de buenas a primeras. Gracias por no guardarme rencor. Gracias por haber sido capaz de hacerme abrir los ojos y poner en marcha mi cabeza. Ahora lo tengo claro. Ni un solo beso más a menos que se lo merezca. Y para merecérselo... tiene que ganarse mi confianza de nuevo, porque ahora yo ya no la creo.

Es una niña, me manipula, cada cosa que pasa pasa porque ella quiere. Ahora en frío soy capaz de decir que le podré negar un beso. Espero poderlo decir el viernes cuando lleve el alcohol en sangre. No, no voy a besarla. Si de verdad quiere algo, que me lo demuestre, por mucho que su sonrisa me mate o sus ojos me pierdan. Y si no... es que no merece la pena.


Then you wouldn't have to say that you love me, cause I'd already know
More than words to show your feel


K.

domingo, 28 de agosto de 2011

Pasado pisado

No s'estima si no l'estimen.
Tienes miedo a quedarte sola, porque en el momento en que te quedas sola dejas de quererte. Y anoche estabas sola. Eras la chica que siempre se los llevaba a todos de calle, el centro de atención, la de quién todos querían ser el favorito. Y anoche estabas sola. Llegaste para darme celos con él y para marcar territorio, y no funcionó. Intentaste hablar conmigo cuando viste que no funcionaba y no te hacían caso. Y tampoco funcionó. Y entonces te fuiste corriendo y sólo míster piruleta te siguió. Ayer no te hicimos la pelota. Ayer no estuvimos bebiendo de tu palma. Y por mucho que lo hagan los 20 tíos con los que podrías haberte liado después.. sé que te jode que tus dos "ex" hayan sudado de tu cara, porque ya me reconociste una vez que nosotros éramos los esenciales. No me dan envidia los demás.
¿Cuantos amigos de verdad tienes? ¿Cuantos amigos de verdad te quedan? Tanto miedo a perder... y precisamente estás perdiendo. Tanta estrategia para no estar sola y justamente consigues que te dejen todos de lado.

Esta noche ha servido de algo; no eres más que una niña asustada de 14 años que quiere ser mayor, que es capaz de hablar como si tuviera 20.... pero sigues siendo una niña que necesita que la cuiden y que la traten con cuidado para no romperse. No eres de diamante, eres de cristal, y la muralla que has construido a tu alrededor está empezando a desmoronarse. No lleves anillo. Eso no va a cambiar nada. Yo seguiré llevándolo ahora que empiezo a ver cómo piensas, ahora que empieza a dejar de importarme lo que hagas, ahora que veo, por primera vez en mucho tiempo, que no eres superior a mi. Ahora tienes dos opciones; mantener tu orgullo mientras tu mundo se cae o reflexionar y ver en qué la has cagado.

He aguantado todo lo que se puede aguantar y más. Date cuenta rápido, porque si no lo haces me vas a perder. Y te va a costar encontrar a otra que te componga canciones, las deje a todas por ti, te espere tres meses seguidos y se plante en tu casa a las 7 de la mañana tras una noche de no dormir sólo por verte sonreír.

Aun te quiero. Pero ya no me dueles. Porque ya he visto que no me mereces, a pesar de que sigas sacudiendo mi mundo con una mirada.


K.

pd: si, estoy escuchando reggaeton. no, no se va a repetir.

0/16

sábado, 27 de agosto de 2011

Granade

Me empiezo a mentalizar. Sé que puede que ya haya llegado el momento de olvidarme de ti, y no quiero, pero me preparo para ello.

Easy come, easy go, that's just how you live, oh, take, take, take it all, but you never give
You know I'd do anything for you


You say you love me, you're a liar.

K.

viernes, 26 de agosto de 2011

vespre


Intentas tomártelo con ironía, y durante el día te ríes como si no fueras tu el afectado, cómo si se tratase de otra persona. Entonces es cuando cae la noche y con ella cae todo, el techo se derrumba sobre tu cabeza, te ahogas y ves que te está afectando, que no eres de piedra, y que llegará un momento en que estarás tan rebentado que caerás muerto porque ya no das de más. Pero te prometiste que luchabas hasta el final, y a pesar de saber que no tiene sentido esta lucha seguirás haciéndote daño, porque... sabes? lo último que se pierde siempre es la esperanza. Mientras el mundo va cayendo en pedacitos a tus pies.

K.

jueves, 25 de agosto de 2011

Oxígen


Si que he aprendido algo en este viaje, en realidad, a pesar de no haber sido para nada lo que me esperaba. No eres el centro de mi mundo, a pesar de acercarte bastante. Iba a ser mi viaje de superación personal y de eso ha servido; he establecido prioridades, y una de ellas es la de curarme y hacerme mayor de verdad. Y eso lo tengo claro y ahora es cuando por fin me veo la fuerza. Por encima de ti va esto. Aunque seas lo único capaz de distraerme de ello... tu haces que desaparezca sin más el problema, y lo importante es erradicarlo para que no reaparezca jamás. 

Y contigo...no sé que voy a hacer. Opción a) semana de inmunidad y en cuanto acabe te las devuelvo todas y cada una con la rabia acumulada de un verano entero de frustración y empiezo a marearte yo a ti (si lo consigo). Opción b) hasta el 21 de septiembre soy gilipollas y el 21 tiro el anillo al mar. Y con él a ti.
Soy una estúpida que te sigue queriendo a pesar de que no te aclares. Te sigo queriendo a pesar de que no paras de hundirme el cuchillo en el pecho. Sigo sin poder desprenderme a pesar de estarme desangrando. Me he convertido en una drogadicta; me estás destrozando la vida y en cambio yo seguiría matando por ti aunque sea a pequeñísimas dosis. Sabes perfectamente lo que pienso yo. Tienes claro lo que siento. ¿Y yo? Yo me pierdo y no te encuentro.

Persegueixo els nostres somnis i a tu t'és indiferent.
I reboto, i no et trobo a prop. I reboto, i no et trobo enlloc.
Jo no et puc ensenyar els colors del mar, al teu davant tens la porta oberta.
Vull una altra nit per poder dir tot el que sento.
Dilluns no existeixes, dimarts despertes i estem junts fins a dimecres, dijous veus la llum, ja ve divendres, de festa, dissabte i diumenge

K.

jueves, 18 de agosto de 2011

Llença't!

Esperé meses a besarte porque estabas con él. Estuve esperando todo Mayo a que lo dejaseis porque contigo no podía pasar nada. Estuve esperando todo junio a que te cansases de tu nuevo rollo. Estuve esperando todo julio a que te aclarases. He estado esperando medio agosto a aclararme yo. Sí, esperar se me da bien, pero me he cansado;
¿Lo probamos? Y no nos aislamos, y no habrá celos, y no habrá abstracción, y habrá perdidas antes de irse a la cama, y habrá sms cursis, y seré una pesada que tendrá ganas de verte, y serás una pesada que no me querrá dejar en paz, y voy a darte más de mil besos, y cómo te dije una vez te haré la chica más feliz del mundo, y seremos sinceras, y pase lo que pase siempre serás una de las cuatro por quien yo salto, y ahora en serio. Somos novias. Tenemos una relación. Y no es una broma. Y aun no me lo creo, pero te quiero, sabes? Mucho. Tanto que a veces me da miedo. Y te aseguro que es más del miedo que me tienes tu a mi.

Sento que el cor ja no para de bategar. Estamos vivos. Cojo el boli verde para no soltarlo.

K.

martes, 16 de agosto de 2011

La costa del silencio

Y no sé como voy a mirarte mañana cuando vuelvas... y realmente no sé nada. Ni puedo preveer tu reacción, ni sabría decir qué me vas a decir tu. Pero ayer vi un resumen de todo este año... y quiero verte. Y no sé que decirte, pero quiero verte.

Ven, quiero oír tu voz, y si aun nos queda amor, impidamos que esto muera


K.

lunes, 15 de agosto de 2011

Sort

Y piensas que quieres llorar, que no quieres ser mayor, que da miedo crecer, que no puedes salir, que te hundes y se acercan cada vez más, que no puedes huir de ti misma a pesar que huyas de todo lo demás, que vuelves a pensar que te cortarías cada parte del cuerpo en pedazos hasta desangrarte como hace meses que no hacías, y si, hay cuchillas"no, no es la solución, y lo sabes". Pero entonces... ¿cuál es? Porque ya no hay fuerzas. Y piensas en echarte en la cama y llorar horas y horas en silencio mientras al otro lado de la ventana oscurece... y te das cuenta que no tienes ni siquiera derecho a eso; porque ahora ya no es tu casa, ahora es la de ellos, como siempre ha sido. Y querrías escapar, salir corriendo, pero no hay lugar donde ir, no tienes lugar donde caerte muerta, no tienes una cama donde hacerte bolita en silencio. No tienes nada. Sólo un bucle infinito en la vida desde hace dos años y la rabia dentro que te lleva a pegar cojines y morder sábanas de saber que no eres suficientemente fuerte como para salir ni suficientemente valiente como para pedir ayuda. Cobarde, débil, estúpida, falsa, podrida.

Déjame volver a tener cinco años. Déjame volver a nacer. Déjame volver a crecer. Déjame volver a vivir. Deja que me equivoque de nuevo en todo, en cada uno de los errores, menos en este.

Quiero ser pequeña, quiero sentir que alguien me cuida, quiero sentir que alguien me protege, quiero sentir que alguien lo entiende y puede sacarme de aquí, quiero poder sentir que no estoy sola, quiero que alguien me salve, y nadie puede y yo no puedo.... y quiero volver a tener cinco años.

Aquest forat que gira i gira i no deixa de girar, no s'estima el que és la vida, vol tornar a començar. No hi ha llum per poder veure, no hi ha lloc on pugui jeure, no hi ha temps que pugui comprar... Deixam tornar a viure i a somriure i a conviure, deixam respirar tot l'aire que he deixat anar! La part bona d'avui és... que aviat serà demà.

K.

domingo, 14 de agosto de 2011

Tinc por de posar ordre a aquesta vida....


Mentre a la cuina s'acumulen els plats i els gots del sopar d'ahir a la nit, tinc por de posar ordre a aquesta vida.... o de fer-ho quan ja sigui massa tard.

Tengo miedo de ser mayor. Tengo miedo de crecer. Tengo miedo a llegar a ser una adulta de quince años mentales. No quiero quedarme aquí. El día empieza ahora, con una limpieza general, con una bajada dentro de 4 horas de plaza Kenedy al mar. En nada voy a ser mayor. No quiero. Tengo miedo. Pero es algo inevitable. Crecemos. Por lo tanto... mejor que maduremos también.

Mañana fin de libertad; volvemos a la vida racional. No sé estar sin control. No sé controlarme.

K.

Have a nice day


Lo siento. No te lo mereces. No te mereces que esté contigo mientras estoy enamorada de otra, porque no justo para ti y es muy egoísta por mi parte. Y siento haberte confundido por confundirme yo. Intenté convencerme de algo que no era, pero... a quién pretendía engañar?


A pesar de todo me alegro de que haya pasado. Ha sido perfecto el tiempo que ha durado. Y me alegro de poder seguir mirándote a la cara después de todo. Gracias, pequeña. Has sido rápida en calarme. Seguimos aquí.

K.

sábado, 13 de agosto de 2011

Strong like red, red like your smile

18 km andando, tener una ciudad entera a nuestros pies, reflexionar sobre la vida, reír, dormir mucho, cansarnos más. No hace falta que te diga nada; ya lo sabes todo. YR

When I find myself in times of trouble,
mother Mary comes to me
speaking words of wisdom, "let it be"

When the night comes up,
and my world falls down,
when I need that somebody saves my soul

When my tears don't stop
and I'm feeling so alone
when I think that I'm not enough strong

Oh a sunset, a red sky, the yellow sun, your smile, your trust
I think that maybe I can survive
A love song, without sign of love, cause I know that we are
And we will be. Forever

When I know that I can cry
when I want you to laugh
when sun is breaking down and a message sounds

When I read your life,
and I write 16 whiles
you say "nothing at all, then we talk"


Oh a sunset, a red sky, the yellow sun, your smile, your trust
I think that maybe I can survive
A love song, without sign of love, cause I know that we are
And we will be. Forever

Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile

Oh a sunset, a red sky, the yellow sun, your smile, your trust
I think that maybe I can survive
A love song, without sign of love, cause I know that we are
And we will be. Forever

Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile

You're who teach me how to fly,
you're who knows my life
you're who makes me believe,
Strong like red, red like your smile

Strong like red, red like your smile

Oh a sunset, a red sky, the yellow sun, your smile, your trust
I think that maybe I can survive
A love song, without sign of love, cause I know that we are
And we will be. Forever

Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile
Strong like red, red like your smile
Strong like RED, RED like your smile

K.


viernes, 12 de agosto de 2011

Fucking perfect!

Me odio demasiadas veces. Me quiero demasiado pocas.

Sí, el interior es lo que importa. Claro que importa, pero no es lo único. Asco de sociedad hipócrita. Somos todos unos putos mentirosos. El interior enamora, el físico atrae, la actitud hace. Pero el físico... el físico importa. Mierda. Absoluta mierda.

Necesito una púa otra vez.

K.

jueves, 11 de agosto de 2011

Todos los días sale el sol!

Y si, nochecita movidita, charlas filosóficas de borrachos, conclusiones vitales, ironía máxima de reír por no llorar, conclusiones, amigos que se acaban de conocer confiándose la vida, todos ídolos, estropeando el ascensor, buscando ahogar un pez con alcohol, 18 o 22 personas corriendo por casa, que más da, leche con tequila para desayunar, piza para la hora del Rem, vodka negro, apalanques a oscuras, apalanques en la calle, y amanece, y todos en la ventana y si, sale el sol. Todos los días sale el sol, y hoy salía a ritmo de esta canción.

Conclusión de la noche; no, no puedo estar contigo si la quiero a ella y tu me quieres a mi, porque demasiado dolor para ti, y demasiado egoísmo para mi. Bien. Si. Demasiado optimismo aguantado; estoy histérica del poco dormir.

K.

martes, 9 de agosto de 2011

A vegades...

Estoy a cargo de un pez y un caracol desde hace 36 horas y hasta dentro de una semana. El caracol se ha fugado. FUGADO. Un CARACOL. Yo no tendré hijos.
Voy a alimentar a mi pez. Y a hacer mis tres horas on fire màximum sobre centrales de fisión nuclear y energia solar térmica

A vegades!

K.

lunes, 8 de agosto de 2011

Walking on sunshine!

Tres horas después, más de 20 km peladeados a toda velocidad, un café y concentración.
He subido a mi sitio preferido de la ciudad. He reflexionado un rato. He visto las luces debajo de mi brillando como estrellas naranjas. He pintado con taker plata en un banco mi filosofia de vida en un par de frases que borrará la lluvia. He sentido la adrenalina de avanzar a un coche en la avenida más empinada de esta ciudad. He subido la cuesta más larga que he hecho en mi vida para pararme en tu portal. He bajado por la calle que tiene el colegio del que a veces recojo a la persona que más me conoce en el mundo. He tapado con el pulgar la luna por una promesa en la plaza donde me despedí el día que empezó a liarse todo no se en que sentido. Me he perdido. Me he cansado. He pensado en cada una de las personas esenciales ahora mismo en mi vida. He sudado como un crío en el patio cuando juega a fútbol con cinco años. He subido en un ascensor que no veía de sueño y cansancio.

Empieza mi propio paréntesis emocional; pequeña A, al otro lado del charco, bien lejos. Chica de Aire, hasta el día 14 nada de nada. Vale, bien, sola, yo, conmigo. Fuera paranoias de mi cabeza. Fuera mujeres por una semana.

Empiezan mis tres horas intensivas sobre energias eólica  y nuclear. Después dormir hasta que el cuerpo aguante. Y antes del día 10 acabadas Hidráulica, Geotérmica, Solar y Combustibles fósiles. Yo lo veo. ¡Allá vamos!

K.

pd: Y chico B... el primero del que me enamoré. Me alegro de que por fin vayamos a salir de esto y de que me hayas confiado el cómo vas a salir de aquí. Cuando quieras me tienes aquí. Cuando creas que estás preparado. Hasta entonces... tómate tu tiempo con calma, porque no quiero hacerte daño, y quiero que, dentro de 6 meses si hace falta, o 1 año... lo que sea, podamos quedar un día cómo amigos de verdad y podamos contarnos la vida sin miedo a hacernos daño. Gracias por hacerme saber que estás aquí a pesar de todo. No voy a pedirte nada. Dentro de un tiempo, y con calma, seremos amigos :)

Till we ain't strangers anymore


Porque te quiero, porque estoy enamorada de ti, porque si, vamos a casarnos, y saltaré a la carretera por ti irracionalmente, porque en el transcurso de ese salto, aunque dure 100 años, sólo habrá una frase en mi cabeza y será la que lleva tu nombre, porque es motivo suficiente para saltar, porque no te puedo tener lejos de mi, te necesito en mi vida, necesito sbaer que te tengo, necesito saber que estarás cerca, que podré seguir subiendo los jueves a hacer pasteles a tu casa, que podré venirte a buscar al colegio, que algún día tendremos una foto las dos, porque necesito poder seguir abrazándote, porque no podré negarte nunca un beso, porque te quiero, te quiero, te quiero, porque estoy enamorada de ti, por todo lo que nos dijimos anoche con ocho o nueve chupitos de vodka en sangre, si, qualquier chica de este mundo tendrá que aceptar que además de a ella a ti te voy a querer siempre, porque no sé que es lo que tenemos, pero es algo demasiado fuerte como para negarlo, y no, ahora no es nuestro momento, la cagaríamos, nos hemos hecho demasiado daño. Tu ve con él. Es algo claro y simple, puede que lo que necesitas, pero te hace feliz, y confío en él si es lo que quieres ahora. Yo iré con ella, porque es la estabilidad que no tengo ahora, que me falta. Y te seguiré queriendo, y seguirás en mi vida, y no se como vamos a salir de esto, pero yo tengo claro que te quiero siempre, siempre a mi lado porque sin ti me muero, pequeña A. A pesar de todo el daño, de todas las lágrimas, de todas las noches en vela, y por cada uno de tus besos, cada uno de tus abrazos, por poder decirte que te quiero mirándote a los ojos, por ese primer "t'estimo" "gràcies", por demasiadas cosas que hemos pasado. Es irracional. Completamente. Intentaré ser feliz con ella. Intentaré no hacerle daño. Voy a cuidarla bien. Pero hay algo irrefutable, y es que te quiero. Por muchas chicas con las que esté, por muchos labios a los que bese, por muchas pancartas que pinte en el suelo. Siempre serás la pequeña A. Lo sé. Lo sabes. She's the girl you're looking for. Somos estúpidas, A. Lo somos demasiado. Ahora no. Algún día. Mientras tanto... yo te sigo queriendo. Más de lo que he querido a nadie en el mundo entero. Y el día que salgamos juntas... te haré la mujer más feliz del mundo entero.

De mientras haré feliz a la otra chica, la que no tiene la culpa de nada y va a recibir por todas partes. Te prometo que te cuidaré, que no me permitiré hacerte daño, por lo menos más del necesario cuando sepas esto, porque eres un soplo de aire en primavera cuando, a principios de abril, sales a la terraza de madrugada y hueles el verano. Eres mi chica de aire. Quiero estar contigo. Si tu me dejas. Si te ves capaz de soportar esto. Si aceptas esto antes que mandarme a la mierda, porque si me dices que sí, entonces te lo mereces todo.

Necesito tres horas de bici para ventilar la cabeza. Y un par de cafes.

K.